Z cyklu Wasze historie przedstawiamy wywiad z ks. Kamilem Żyłczyńskim SChr, rektorem Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Keysborough.
Justyna Tarnowska [J.T.]: Do Australii przyjechał Ksiądz w 2015 roku. Jakie były okoliczności tego przyjazdu?
Ks. Kamil Żyłczyński [Ks. Kamil]: Nie było jakiś szczególnych okoliczności mojego przyjazdu. Już od nowicjatu przygotowywaliśmy się do wyjazdu zagranicę. Po siedmiu latach posługi przełożony zaprosił mnie na rozmowę i zaproponował objęcie posługi duszpasterskiej wśród australijskiej Polonii. I tak w listopadzie 2015 roku przybyłem do Australii.
J.T.: W jakich rejonach Australii dane było Księdzu pracować?
Ks. Kamil: Pierwsze trzy lata spędziłem w Sydney, gdzie posługiwałem w trzech parafiach: kościele pw. Św. Marii i Józefa w Maroubra Bay, kościele pw. Matki Bożej Gwiazdy Morza w Kirribilli oraz kościele pw. Św. Wincentego w Ashfield. Od 2018 roku jestem rektorem Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Keysborough, w Wiktorii.
J.T.: Z jakimi grupami parafialnymi Ksiądz współpracował? Jakie projekty i inicjatywy były i są Księdzu bliskie?
Ks. Kamil: Środowisko polonijne jest zróżnicowane zarówno w Sydney, jak i w Melbourne. W Sydney duszpasterstwo jest bardziej objazdowe (księża podróżują między wynajmowanymi kościołami), a ludzie przychodzący do kościołów są zróżnicowani. Dla przykładu powiem, że do kościoła pw. Matki Bożej Gwiazdy Morza w Kirribilli oprócz parafian często przychodzili ludzie zwiedzający miasto, tak przy okazji swojego pobytu w Sydney. W Keysborough życie i praca skupia się wokół Sanktuarium, jednak współpracujemy także z grupami działającymi w aglomeracji Melbourne (np. Klubami Polskiego Seniora, ZHP).
W swojej posłudze dane mi było pracować z różnymi grupami: dziećmi przygotowującymi się do przyjęcia sakramentu I Komunii Świętej, młodzieżą przygotowującą się do przyjęcia sakramentu bierzmowania, rodzinami. Będąc w Sydney współorganizowałem inicjatywę Dni Małżeńskich, które odbyły się trzykrotnie w Canberze. W wydarzeniu każdorazowo brało udział 20 małżeństw.
Więcej o Dniach Małżeńskich czytaj TUTAJ
W Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Keysborough organizujemy czwartkowe spotkania modlitewne dla matek z dziećmi. Wraz z ZHP Podhale staramy się także reaktywować harcerstwo po wschodniej stronie Melbourne. Po comięsięcznej mszy dla dzieci, która odbywa się w 3. niedzielę miesiąca, zapraszamy najmłodszych na pokazowe zbiórki harcerskie. Na ostatniej zbiórce było 20 dzieci. Idee oraz wartości harcerskie są mi bardzo bliskie, bowiem z harcerstwem jestem związany już od wielu lat. W Polsce byłem instruktorem harcerstwa.
J.T.: Czy podczas studiów w seminarium klerycy są przygotowywani do pracy ze środowiskiem emigracyjnym?
Ks. Kamil: Tak. Wyższe Seminarium Duchowne Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej w Poznaniu przygotowuje swoich studentów do pracy ze środowiskami emigracyjnymi w różnych zakątkach świata. Oprócz lektoratu języków obcych oraz zajęć o tematyce emigracyjnej i misjologicznej, mamy możliwość uczestniczenia w sympozjach polonijnych, na które przyjeżdżają prelegenci z całego świata.
Kierunki emigracji Polaków zmieniały się na przestrzeni lat. W ostatnich czasach zauważono znaczny rozwój emigracji wewnątrzeuropejskiej, stąd wiele uwagi poświęca się obecnie na omawianie tego prądu emigracji polonijnej.
J.T.: Na początku kwietnia odbyła się wyprawa młodzieżowa w ramach projektu „Polskim tropem przez Australię”. Jakie ślady Polaków i polskości udało Wam się znaleźć?
Ks. Kamil: Podczas lockdownu mieliśmy sporo czasu, aby analizować, zastanawiać się i planować. Wymyśliliśmy wtenczas inicjatywę wyjazdu dla młodzieży polonijnej, którą udało nam się zrealizować z pomocą finansową Konsulatu Generalnego RP w Sydney. Wyjazd stał się dobrą okazją nie tylko do integracji, ale także do odkrywania polskich śladów w Australii oraz refleksji nad tematami, które są dla nas ważne.
Naszą wyprawę rozpoczęliśmy w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Keysborough – miejscu szczególnie ważnym dla Polonii wiktoriańskiej, a zakończyliśmy w Kościele Matki Bożej Częstochowskiej Królowej Polski w Marayong – Świątyni Wotum Polonii Australijskiej wybudowanej na upamiętnienie rocznicy Tysiąclecia Chrztu Polski. To właśnie w tej świątyni znajduje się kopia obrazu Matki Bożej Częstochowskiej podarowanej Polonii przez Prymasa Tysiąclecia ks. Kard. Stefana Wyszyńskiego na 1000-lecie Chrztu Polski.
Podczas naszej wyprawy odwiedziliśmy Centrum Jana Pawła II w Canberze (które zostało ufundowane i zbudowane przez Polonię australijską), Katedrę w Canberze i Australian War Memorial, na którym znaleźliśmy wiele polskobrzmiących nazwisk. W Canberze mieliśmy możliwość spotkania się z Michałem Kołodziejskim – Ambasadorem RP w Australii, z którym porozmawialiśmy o współpracy polsko-australijskiej.
Następnie wędrowaliśmy po Kosciuszko National Park, dotarliśmy na szczyt Góry Kościuszki oraz do Jindabyne, gdzie znajduje się pomnik Pawła Edmunda Strzeleckiego – polskiego badacza i odkrywcy Góry Kościuszki i krainy Gippsland. W Sydney odwiedziliśmy m.in. St Mary’s Cathedral oraz War Memorial Chapel w Marayong. Wędrowaliśmy też po Górach Błękitnych.
W wielu miejscach, które odwiedziliśmy widzieliśmy ślady polskiej obecności w Australii i znaczących dzieł, których na przestrzeni lat dokonali Polacy. Powinniśmy być z tego dumni.
J.T.: Jak według księdza wygląda obecnie Kościół Katolicki w Australii?
Ks. Kamil: W Australii jest około 20% katolików, którzy uczęszczają do kościołów etnicznych i australijskich. Choć wielu Polakom trudno jest modlić się w języku dla siebie niezrozumiałym, podczas swojej posługi w Australii poznałem Polaków, którzy odnaleźli swoje miejsce w lokalnym kościele australijskim. Uczestniczą w nabożeństwach anglojęzycznych. Angażują się w działania organizowane i prowadzone przez te wspólnoty kościelne.
Celem duszpasterstwa etnicznego jest zintegrowanie się z lokalną wspólnotą kościelną. Dążymy do tego organizując wspólne modlitwy i inicjatywy chrześcijańskie. Trudno jest jednak o powszechne zaakceptowanie wartości chrześcijańskich z powodu zbyt dużego zróżnicowania kulturowego i religijnego w Australii. Żywię jednak głęboką niedzieję, że świadectwo życia gorliwych Katolików będzie umiało przyciągnąć nowe osoby do Kościoła.
J.T.: Czy polska społeczność umie budować wspólnotę chrześcijańską w swoim gronie, jak i z innymi społecznościami?
Ks. Kamil: Myślę, że tak. Mogą na to wskazywać różne podejmowane inicjatywy. W Sydney, jeszcze w czasach przed epidemią koronawirusa, organizowane były msze święte wielokulturowe pt. „Dla tych co w Australii znaleźli swój dom”. Msze te cieszyły się dużym zainteresowaniem. Podczas mszy modlono się w różnych językach.
W Keysborough prowadzimy duszpasterstwo w językach polskim i angielskim. Sanktuarium odwiedza wielu czcicieli Bożego Miłosierdzia, którym leży na sercu troska o Kościół i jego potrzeby. Do Sanktuarium przychodzą na modlitwę nie tylko w niedziele, ale także w dni powszednie. Cieszę się, że nasza świątynia jest miejscem spotkań modlitewnych i kulturowych.
J.T.: Jakie wartości Polacy przekazują lub mogą przekazać innym społecznościom mieszkającym w Australii?
Ks. Kamil: Polacy mają wiele wartości, którymi warto byłoby podzielić się z innymi. Myślę, że szczególnie ważne są wartości religijności i patriotyzmu, które kształtują polskiego ducha już od najmłodszych lat.
Cechą wspólną organizacji etnicznych i tych związanych z kościołem jest szukanie osób, które będą umiały i chciały pielęgnować oraz przekazywać innym te wartości. Poczucie przynależności do danej wspólnoty i spełnianie się w pracy dla tej wspólnoty jest równie cenną wartością, którą my Polacy możemy przekazywać innym.
J.T.: Księża Chrystusowcy są w Australii już ponad 60 lat. W jakich rejonach Australii prowadzą swoją działalności duszpasterską? Czy zmieniało się to na przestrzeni lat?
Ks. Kamil: Faktycznie, w 2019 roku Księża Chrystusowcy obchodzili jubileusz 60-lecia posługi w prowincji Australii i Nowej Zelandii. Na przestrzeni lat nasze duszpasterstwo zmieniało się oraz dostosowywało do potrzeb zmieniającego się świata i ludzi.
Emigracja powojenna, z którą pracowaliśmy na Tasmanii i w innych regionach Australii oraz w Nowej Zelandii, pragnęła stworzyć namiastkę polskości i nowy dom dla setek imigrantów przybyłych tutaj po wojnie. Byli bardzo zmotywowani do tworzenia polskich struktur np. Domów Polskich, kościołów.
Druga większa fala imigracji (tzw. „Solidarnościowa”) nastąpiła w latach 80-tych. To pokolenie również bardzo prężnie i z zaangażowaniem budowało struktury polonijne i polskie ośrodki kulturalno-religijne.
Dzięki ofiarności i zaangażowaniu Polonii mamy takie ośrodki jak Sanktuarium Maryjne w Essendon (księża jezuici), Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Keysborough czy Kościół Matki Bożej Częstochowskiej Królowej Polski w Marayong. Powinniśmy być za to wdzięczni swoim rodakom.
J.T.: Jaką misję realizują księża Chrystusowcy w swojej posłudze duszpasterskiej?
Ks. Kamil: Księża Chrystusowcy posługiwali wśród różnych grup Polonii (seniorów, małżeństw, dzieci i młodzieży). Wspólną cechą tej posługi było zawsze szukanie nowych sposobów dotarcia do ludzi i odpowiedź na potrzeby ich dusz i serc.
J.T.: Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Keysborough już niedługo będzie obchodziło Jubileusz 15-lecia. Proszę opowiedzieć, kiedy powstał pomysł ufundowania takiego Sanktuarium i jak przez te 15 lat rozwijał się ośrodek.
Ks. Kamil: W latach 90-tych zrodziło się pragnienie, aby po wschodniej stronie Melbourne powstał polski kościół. Jak wiemy, wielu naszych rodaków mieszka właśnie po tej stronie miasta. Wynajmowanie kościołów na nabożeństwa i msze przez społeczności etniczne wiąże się z wieloma ograniczeniami i ciągłym dostosowywaniem się do harmonogramu danej parafii. Może również ten czynnik zmobilizował Polaków mieszkających po tej stronie metropolii to zrealizowania tego pomysłu.
Niedługo potem pojawił się pomysł, aby kościół był pod wezwaniem Bożego Miłosierdzia. Władze diecezji bardzo przychylnie odniosły się do tego pomysłu, bowiem nie było jeszcze wówczas w Australii kościoła pod takim wezwaniem. Podczas poświęcenia kościoła Arcybiskup Denis James Hart od razu nadał świątyni rangę sanktuarium.
Wieść o nowo ustanowionym Sanktuarium Bożego Miłosierdzia rozchodziła się powoli. Jednak rok Miłosierdzia Bożego bardzo rozpowszechnił kult Bożego Miłosierdzia w Keysborough i coraz więcej wiernych z całej Australii zaczęło odwiedzać nasze progi. Każdy pielgrzym odwiedzający Sanktuarium w Roku Miłosierdzia Bożego mógł uzyskać odpust zupełny. W świątyni odbyły się także dwa Kongresy Miłosierdzia Bożego dla Australii i Oceanii.
O Drugim Kongresie Miłosierdzia Bożego czytaj TUTAJ
J.T.: Czy może Ksiądz zdradzić czytelnikom Portalu Polonii jak będą wyglądać obchody jubileuszowe? Czy spodziewacie się gości specjalnych z innych stanów?
Ks. Kamil: Na chwilę obecną planujemy zorganizowanie uroczystej Mszy świętej pod przewodnictwem arcybiskupa Petera Comensoli, podczas której będziemy dziękować Bogu za naszą świątynię oraz otrzymane łaski. Dwujęzyczna msza święta jubileuszowa odbędzie się w sobotę 1-ego maja o godzinie 18-tej.
Równocześnie będziemy chcieli dokończyć prace remontowe dachu, które zostały rozpoczęte w zeszłym roku. Dzięki prężnym działaniom Komitetu Remontowego i wsparciu darczyńców większość prac została już wykonana. Zbliżający się Jubileusz będzie wspaniałą okazją do wyrażenia swojej wdzięczności Bogu i ludziom za pomoc w remoncie naszej świątyni.
Wspólne świętowanie Jubileuszu 15-lecia Sanktuarium przeniesiemy na późniejszy termin. Mam nadzieję, że na Święto Chrystusa Króla uda nam się zorganizować Piknik Rodzinny.
J.T.: Dziękuję za rozmowę.
Ks. Kamil: Dziękuję.
Ks. Kamil Żyłczyński SChr – wiceprowincjał prowincji pw. Św. Rodziny w Australii i Nowej Zelandii na lata 2018-2023, rektor Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Keysborough (od 2018), Pastoral Coordinator w Federacji Polskich Organizacji w Wiktorii.
Zdjęcie z miniatury: Spotkanie z ks. bp. Dariuszem Kałużą z Papui i Nowej Gwinei.