Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
zostaną po nich buty i telefon głuchy
tylko co nieważne jak krowa się wlecze
najważniejsze tak prędkie że nagle się staje
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna
jak czystość urodzona najprościej z rozpaczy
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego
Nie bądź pewny że czas masz bo pewność niepewna
zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście
przychodzi jednocześnie jak patos i humor
jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej
tak szybko stąd odchodzą jak drozd milkną w lipcu
jak dźwięk trochę niezgrabny lub jak suchy ukłon
żeby widziec naprawdę zamykają oczy
chociaż większym ryzykiem rodzić się niż umrzeć
kochamy wciąż za mało i stale za późno
Nie pisz o tym zbyt często lecz pisz raz na zawsze
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny
Śpieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą
i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnią czy ostatnia pierwszą
Ks. Jan Twardowski
Początek listopada to wyjątkowy czas, kiedy wspominamy tych, co odeszli. Osoby bliskie, przyjaciół, znajomych, osoby ze świata kultury. Jest to też czas zadumy nad życiem i przemijaniem, zwykłością i świętością.
W minionym roku, pożegnaliśmy klientów Polskiego Biura Usług Społecznych PolCare, jak również Prezesa Federacji Polskich Organizacji w Wiktorii. W tych dniach chcemy wspomnieć wszystkich zmarłych i podziękować za chwile, które dane nam było dzielić z tymi osobami.
Wspomnienie o śp. Marianie Pawliku OAM – zobacz TUTAJ
Wspomnienie o osobach, które zmarły w 2020 r. – zobacz TUTAJ
Wieczny odpoczynek racz im dać Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci na wieki. Amen.
Zdjęcie z miniatury: Obraz goszka z Pixabay