Uroczystość Chrystusa Króla w Keysborough

W Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Keysborough, 24 listopada 2024 roku, obchodzono Święto Chrystusa Króla Wszechświata – święto tytularne zgromadzeń księży Chrystusowców oraz sióstr Misjonarek Chrystusa Króla dla Polonii Zagranicznej. Wspólnota parafailna z Keysborough modliła się w szczególności za księży i siostry posługujących w Sanktuarium: ks. Kamila Żyłczyńskiego SChr – rektora Sanktuarium, ks. Przemysława Sygułę SChr – wikarego, s. Mariettę Marć MChR – zakrystiankę i s. Elżbietę Cieślarczyk MChR – organistkę świątyni i opiekunkę lokalnej scholii.   

Tego dnia obchodziliśmy również 25. rocznicę kapłaństwa naszego gościa ks. Artura Botura SChr, który posługiwał w świątyni jako wikariusz w latach 2005–2007, a następnie jako rektor Sanktuarium w latach 2012–2019.

Msza Święta o godz. 11.00, koncelebrowana przez księży Artura, Kamila i Przemysława, została odprawiana w intencji jubilata, w podziękowaniu za jego dotychczasową posługę kapłańską wśród Polonii australijskiej.

Na początku Mszy Świętej ks. Kamil podkreślił, że uroczystość Chrystusa Króla przypomina, że ostatecznym kresem naszej drogi wiary jest Królestwo Chrystusa. Nasze codzienne życie, nasze wybory i zmagania stają się naszą drogą do nieba. Jest to dzień wdzięczności za powołania i dzień przypomnienia, że posługa księży Chrystusowców wśród Polonii jest budowaniem Królestwa na tym świecie.

W homilii ks. Artur w bardzo obrazowy i przystępny sposób podkreślił, że przynależymy do tego, który prawdziwie jest naszym Królem, nie królem z tego świata przesyconego korupcją, chciwością, zazdrością, nienawiścią, grzechem, ale do Króla zatroskanego o nas – Jezusa Chrystusa. Przez swoje 25 lat kapłaństwa jest w pełni świadomy, że Pan Bóg zapyta się Go na sądzie, ile dusz złowił dla nieba.

ks. Artur Botur SChr
Procesja z darami

Dzisiejsza uroczystość – jak to powiedział ksiądz Artur – jest apelem dla nas obecnych w świątyni i dla tych, którzy powinni tu być a ich nie ma, aby byli świadkami, że Jego Królowanie nie ma końca, że Jego Królestwo ciągle w nas trwa. Często musimy być znakiem sprzeciwu dla tego świata. Prawdziwie Chrystus jest wszystkim dla człowieka, bez Niego bylibyśmy straceni! Siostra Elżbieta wraz z chórem kościelnym zaintonowała pieśni, w które włączyli się wszyscy obecni i które nadały Mszy Świętej wymiar radości, wzniosłości i modlitwy przez śpiew.

W podziękowaniu za pracę duszpaterską księżom i siostrom zostały wręczone piękne bukiety czerwonych róż. Słowa podziękowania wypowiedziane przez przedstawicieli Komitetu Kościelnego, pana Henryka Lesia i Agnieszki Borek, są dowodem wdzięczności naszych parafian za wspólne modlitwy, za codzienny trud, za bycie z nami. Z radością i gromkimi oklaskami przyjęliśmy wiadomość, że decyzją przełożonych księża Kamil i Przemysław zostają z nami na następne trzy lata.    

S. Elżbieta (przy organach) podczaas próby scholi
S. Marietta

Po Mszy Świętej ministranci zaprezentowali program przygotowany przez księdza Przemysława. Wystąpił kard. August Hlond i ks. Ignacy Posadzy, którzy na podstawie listów i dokumentów ówczesnych czasów przybliżyli okres borykania się z trudnościami przy zakładaniu Zgromadzenia Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej i Sióstr Misjonarek. Program pokazał tęsknotę Polaków za Mszą Św. w języku ojczystym, wyrażoną w listach wysyłanych z różnych zakątków świata. Młodzi ludzie zaskoczyli widzów swoimi zdolnościami aktorskimi, wspaniałą pamięcią i doskonałym językiem polskim. Gabrysia Augulewicz przybliżyła zaś etapy życia ks. Artura, szanownego jubilata.

Po uroczystościach w kościele w Sali Matki Boskiej z Guadalupe spotkaliśmy się na wspólnym lunchu. Stoły uginały się od potraw a salka ożywiona głosami rozmów pokazała, że lubimy przebywać w swoim towarzystwie i stanowimy wspaniałą społeczność keysborowską.

Małgorzata Moszczyńska

Zdjęcie tytułowe: Uroczystość Chrystusa Króla w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Keysborough, 24 listopada 2024. Od lewej: ks. Kamil Żyłczyński SChr, ks. Artur Botur SChr, ks. Przemysław Syguła SChr (fot. M. Moszczyńska)

Zdjęcia dołączone do relacji są autorstwa Małgorzaty Moszczyńskiej.